Patronem Szkoły Podstawowej w Rymaniu jest Tadeusz Kościuszko
Dlaczego Kościuszko?
Tadeusz Kościuszko to postać bardzo współczesna. Żywa i interesująca osobowość, przykład człowieka aktywnego i wszechstronnego, który odbył daleką drogę z odległej prowincjonalnej Rzeczpospolitej poprzez stołeczną Warszawę na szerokie europejskie i światowe szlaki. Przebywając i prowadząc działalność, czy we Francji, w Saksonii czy Szwajcarii, wchodził w „europejski” świat bez kompleksów, zagubienia i prowincjonalności. Dzięki ogromnej pracowitości i ambicji zdobył rozległą wiedzę, którą wykorzystał m.in. w inżynierii wojskowej – za co, jak wiemy, zdobył powszechny szacunek, najpierw walcząc o wolność na kontynencie amerykańskim a później w trakcie insurekcji.
Był dobrym organizatorem, człowiekiem o rozległych zainteresowaniach (studiował w Akademii Malarstwa i Rzeźby w Paryżu) i szerokich horyzontach. Jako dobry patriota reprezentował w świecie Polskę nowoczesną i oświeconą. Takiego otwartego patriotyzmu potrzebujemy dzisiaj wszyscy.
Krótka biografia
Kościuszko Tadeusz Andrzej Bonawentura – generał, bohater narodowy. Pochodził ze średniej szlachty, po ukończeniu szkoły średniej kształcił się w Szkole Rycerskiej, następnie jako stypendysta królewski wyjechał do Paryża. W 1774 r. w stopniu kapitana artylerii powrócił do kraju. Udział w wojnie o niepodległość Stanów Zjednoczonych. W 1775 r. wyjechał do Ameryki, by wziąć udział w walce o niepodległość Stanów Zjednoczonych. Jako inżynier wojskowy fortyfikował Filadelfię i obozy amerykańskiej armii północnej. W październiku 1775 mianowany został przez Kongres pułkownikiem. W walkach szczególnie odznaczył się przy oblężeniu Saratogi (1777), w 1783 r. mianowany został generałem brygady. W następnym roku wrócił do Polski i osiadł w swym majątku Siechnowicze. W 1789 r. powołany został do wojska polskiego w stopniu generała-majora. W 1792 w czasie wojny polsko-rosyjskiej walcząc w armii koronnej odznaczył się w bitwach pod Zieleńcami, a zwłaszcza pod Dubienką. Po przystąpieniu Stanisława Augusta do Targowicy podał się do dymisji i wyjechał do Lipska. W 1793 r., z ramienia emigracji polskiej, udał się do Paryża, by uzyskać pomoc dla Polski od francuskiego rządu rewolucyjnego. Jego misja nie powiodła się. Przewidziany na przyszłego wodza powstania w Polsce, brał udział w pracach sprzysiężenia powstańczego 1793-1794. We wrześniu 1793, uznając brak możliwości zorganizowania skutecznego powstania narodowego, wyjechał do Włoch. Powrócił do Polski w marcu 1794. Po ogłoszeniu insurekcji w Krakowie (24 III 1794) Kościuszko objął władzę dyktatorską jako Najwyższy Naczelnik Siły Zbrojnej Narodowej. W czasie trwania walk stosował nową taktykę w zakresie współdziałania broni, starając się rekompensować niedostateczne uzbrojenie i wyszkolenie armii powstańczej. Wykazał duże umiejętności w zakresie fortyfikacji polowych. Rozbicie wojsk rosyjskich pod Racławicami (4 IV 1794) umożliwiło spokojniejsze organizowanie armii polskiej i pozyskanie chłopów. Dla zjednania mieszkańców wsi ogłosił dwa uniwersały (pod Winiarami 2 V i Połańcem 5 V 1794) znoszące poddaństwo osobiste i ograniczające pańszczyznę. Po klęsce pod Maciejowicami (10 X 1794) więziony w twierdzy pietropawłowskiej w Petersburgu. Zwolniony przez cara Pawła I w 1796, po złożeniu przysięgi wierności carowi, w 1797 wyjechał do Stanów Zjednoczonych. W lipcu 1798 przybył do Paryża, gdzie współdziałał przy tworzeniu Legionów polskich. Sprzeciwiał się jednak wiązaniu sprawy polskiej z Napoleonem, któremu nie ufał. W 1799 brał udział w zakładaniu w kraju Towarzystwa Republikanów Polskich. Zmarł w Szwajcarii (w Solurze), gdzie spędził ostatnie lata swego życia. Pochowany na Wawelu.
Ciekawostki: miejsca nazwane imieniem Tadeusza Kościuszki:
W Australii:
Park Narodowy Tadeusza Kościuszki w Nowej Południowej Walii
Góra Kościuszki – najwyższy szczyt w Australii
W Stanach Zjednoczonych:
Hrabstwo Kościuszki w stanie Indiana
Kosciusko – miasteczko w stanie Mississippi
Most Kościuszki – jeden z ważniejszych mostów w Nowym Jorku
